Positief zijn met breien en haken

Het is weer enige tijd geleden dat jullie van mij hebben gehoord. Dat komt ook omdat ik een soort wachtstand sta. Nog even samengevat wat er aan de hand is, voor degenen die het nog niet hebben meegekregen.

Eind maart is er een goedaardige hersentumor bij mij ontdekt die vanwege de grootte en plek waar hij zit toch erg zorgelijk is. Mijn neurochirurg wil eerst eens afwachten en zien of deze tumor misschien niet meer groeit, want dan is het beste scenario om hem te laten zitten. Hoe ik daar dan weer mee om moet gaan, dat is dan een volgend verhaal. Dus tot begin september sta ik in de wacht, want dan kan de volgende MRI gemaakt worden om te zien of er iets is veranderd (eerder is het verschil niet echt te constateren, als er een verschil zou zijn).

Dat is de situatie en ik heb een aantal maanden genomen om alles een beetje op een rijtje proberen te zetten en een plekje te geven. Dat is nog niet helemaal gelukt, maar ik ben vrij rustig eronder en ik voel me in principe goed.

Maar ik heb ook een bedrijf waar mijn ziel en zaligheid in ligt. Ik vind het nog steeds schitterend wat we doen met Knotten. We hebben een ontzettend leuk, loyaal, begaan, gepassioneerd, liefdevol, warm en ga zo maar door, team! Die ook allemaal hun ziel en zaligheid in Knotten hebben liggen.

Bovendien heb ik de hobby breien en haken, waar ik zo ontzettend blij van word en waar ik ook heel rustig en ontspannen van word. Zo heerlijk om weer iets leuks van de pennen te zien rollen. Of om weer de nieuwe dingen van de ontwerpers waarmee we samenwerken te zien. Of de nieuwe bollen en ontwerpen van Lana Grossa te zien. Elke keer maakt mijn hart dan een sprongetje en doe ik een klein intern dansje.

Maar wat ik ook merk, ik ben gewoonweg niet zo scherp meer. Nu legde ik de lat voor Knotten ook altijd metershoog, dus ik denk dat het goed is dat die lat wat lager komt te liggen. Dat is iets wat ik hiervan leer. Maar ik mis mijn eigen scherpte soms, ook al moeten we er ook om lachen. Wat er allemaal in mijn hoofd zat qua het werk, was misschien ook wel een beetje ongezond.

Wat ik probeer te zeggen, jullie merken het misschien af en toe ook. Dat we net wel eens een steekje laten vallen op het gebied van de klantenservice, of snelle leveringen, of nieuwsbrieven, of gewoon op allerlei vlakken. Dat gebeurt nu. Uiteindelijk denk ik dat het niet erg is, want het gaat erom gezond te zijn, dat is het belangrijkste goed dat je hebt. En ik realiseer me maar al te goed dat we allemaal vroeg of laat met aandoeningen te maken gaan krijgen, zelf of in onze omgeving omdat het leven nu eenmaal niet maakbaar is.

Maar tegelijkertijd vraag ik toch om jullie begrip, dat niet alles misschien even soepel gaat als jullie van ons zijn gewend. Maar weet dat er zoveel liefde bij Knotten leeft en dat we allemaal, stuk voor stuk, ons stinkende best doen! Deze liefde en warmte die ik ook van jullie krijg, die zorgen ervoor dat ik deze tijd doorkom. Naast natuurlijk het grote plezier van de materialen en mooie ontwerpen van de wol en katoen die we mogen verkopen.

Dus dank jullie wel voor het feit dat jullie er zijn. En ik weet dat mensen dit lezen die ook met hun eigen issues moeten dealen, weet dat ik aan je denk. Het leven is niet maakbaar maar wel ontzettend mooi en krachtig!

Liefs,

Francis